Dyslexie/Dyscalculie

Wat zit er emotioneel achter? Als er letters of cijfers blokkeren door emoties, en je ruimt deze op, komt er ruimte om te onthouden wat je leert.

Dyslexie is een stoornis in de overbrenging van informatie en gegevens tussen de verschillende hersencentra, de ledenmaten en zintuigen.

Als je goed wilt kunnen lezen zullen er verbindingen gemaakt moeten worden tussen je linker en rechter hersenhelft. Bij dyslectici lijkt het alsof de verschillende delen van de hersenen los van elkaar staan of langs elkaar heen werken. Als de persoon een taak moet uitvoeren die een beroep op verschillende hersengebieden doet zoals bij leren het geval is, lukt het niet en worden er fouten gemaakt. Het corpus callosum is de verbinding tussen de hersenhelften. Het is een brug van zenuwvezels die de communicatie tussen de hersenhelften onderhoudt. Beide helften verwerken de informatie tegelijk maar op de andere manier.

Als je een zin wilt lezen moet je, de letters zien, het woord begrijpen en van de zin het verband zien. Daar heb  je allebei je hersenhelften voor nodig. De linkerhersenhelft (denken) maakt de volgorde en herhaalt dit. De rechterhersenhelft werkt en weet het, maar vraagt zich niet af hoe (het gevoel). Door de samenwerking ontstaat er een logisch, gevoelsmatig kloppend geheel. Maar als de verwerking niet goed verloopt dan kan je bijvoorbeeld niet uitleggen hoe je iets weet, maar je weet het wel.

Er wordt vooral lesgegeven op het logische analytische deel. Daarmee wordt de linkerhersenhelft gestimuleerd en blijft de rechterhersenhelft wat verloren achter. Vooral mensen/kinderen die een dominante rechterhersenhelft hebben kunnen hierdoor in de problemen komen en hebben een andere leerstructuur nodig.

Dyslexie volgen Christiane Beerlandt:

"De hersenen van een dyslecticus zijn wel degelijk afgestemd op taalgebruik maar niet op de woorden-taal zoals onze maatschappij die vooropstelt als zijnde een 'must' voor iedereen. Onbewust wenst dit kind slechts de essentie van dingen te zien en te communiceren. Het zijn vaak eigenzinnige kinderen die hun eigen weg willen volgen. Ze worden vaak gedwongen door de maatschappij (school) om in het vaste patroon mee te lopen. Er is hier dus een sprake van een handicap of ziekte, docht onze maatschappij die lijdt aan enggeestigheid. Laat dit kind zijn eigen weg volgen en hij zal schitteren als een ster."